Babanzade Ahmed Naim

Mekteb-i Sultanî’den ve Mülkiye Mektebi’nden (1894) mezun oldu. Dönemin teamüllerine uygun olarak dışarıdan medrese dersleri aldı. Bir süre Hariciye ve Maarif nezaretlerinde görev yaptı. Mekteb-i Sultanî’de Arapça muallimi olarak çalıştı. Istılahât-ı İlmiye Encümeni’nde yer alarak felsefe, tabiî ilimler ve sanat ıstılahlarına Türkçe karşılık bulunmasında etkin rol üstlendi. 1911-1912 yıllarında Dârulfünûn Edebiyat ve İlahiyat Şubesi felsefe müderrisliğine getirildi ve 1933’te emekliye sevk edilene kadar felsefe, ruhiyât (psikoloji), ahlâk, mantık, mâ ba‘de’t-tabîa (metafizik) dersleri okuttu. Dârulfünûn’daki felsefe hocalığı vesilesiyle felsefe alanında çok sayıda telif-tercüme esere imza attı. Sırât-ı Müstakîm/Sebîlürreşâd kadrosu içinde yer alarak hadis tercüme ve şerhleri yanında milliyetçilik, kadının konumu ve fıkıh usulüne dair yayımlanan yazılara karşı tenkit-tartışma metinleri kaleme aldı. TBMM’nin kararı ve Diyanet İşleri Başkanlığı’nın teklifi üzerine başladığı Tecrîd-i Sarîh Tercümesi çalışmalarını sürdürürken 13 Ağustos 1934’te Vefa Karakolu karşısındaki evinde öğle namazını kılarken secdede vefat etti.